słownikarstwo
dział językoznawstwa zajmujący się teoretycznymi podstawami oraz gromadzeniem, porządkowaniem i opisem słownictwa danego języka (lub jego odmian czy dziedzin związanych np. z terminologią zawodową); tradycje l. sięgają średniowiecza, a najbogatsze posiada j. ang.; także współcześnie do najwyżej cenionych (metodologicznie i wykonawczo) zalicza się: Oxford English Dictionary - wielotomowy (ukazujący się od 1884), publikowany w wielu odmianach; amer. An American Dictionary of the English Language (ukazujący się od 1828); inne znane i cieszące się wysoką renomą słowniki: franc. Littrégo i Larousse'a; niem. Grimmów; ros. W.I. Dala. W Polsce l. rozwijała się od renesansu; najstarszy słownik łac.-pol. J. Mączyńskiego pochodzi z XVI w., z XVII w. - pol.-łac.-gr. G. Knapiusza, monumentalny słownik S.B. Lindego gromadził materiał językoznawczy z XVI-XVIII w.; słownik J. Karłowicza, A. Kryńskiego, W. Niedźwiedzkiego (tzw. warszawski) obejmował ponad 200 tys. haseł; słownictwo od poł. XVIII w. do współczesności zgromadził wielki Słownik języka polskiego W. Doroszewskiego (11 tomów); a 3-tomowy (+ suplement) Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka pozostaje (mimo b. wielu wad) opracowaniem najbardziej aktualnym; słowniki specjalne to m.in. Słownik gwar polskich J. Karłowicza; także słowniki poszczególnych autorów (Mickiewicza, Pamiętników J.Ch. Paska).
- leksykografia, (gr. lksis = wyraz...
- Kurkowska Halina, (1922-83)
- paremiografia, (gr. paroimia = maksyma...