działalność mająca na celu utrzymanie przyrodniczych i kulturowych walorów określonego środowiska geograficznego; idea o.k. pojawiła się już w XVII/XVIII w. (m.in. w pracach J. Miltona, J. Addisona, J.J. Rousseau; w Polsce: S. Jundziłła, F. Giżyckiego, D. Chłapowskiego); w XIX w. rozpoczęto zakładanie parków narodowych, na których obszarze obowiązują szczególnie ścisłe reguły o.k.; w XX w. poszerzono formy o.k. o parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody, rezerwaty acheologiczne, pomniki przyrody, itp.; o.k. obejmuje także ochronę zabytków, folkloru oraz planowanie przestrzenne, które powinno nawiązywać w formach estetycznych do tradycji lokalnego budownictwa.
- OCHRONA PRZYRODY, rocznik wydawany w Krakowie...
- ARCHITEKTURA KRAJOBRAZU, wyodrębniona dziedzina...
- POLSKA. WARUNKI NATURALNE. OCHRONA ŚRODOWISKA, tradycje ochrony rodzimej...