(Hirudinea)
gromada z typu pierścienic; ok. 450 gat. (w Polsce - 22); ciało wydłużone (największe osiągają dł. do 20 cm); grzbietowo-brzusznie spłaszczone, zwykle zwężone na obu końcach; na końcach ciała znajdują się charakterystyczne przyssawki (u niektórych p. przyssawka znajduje się tylko w tylnej części ciała); ubarwienie brunatne, zielonkawe, żółte lub czerwone; ciało składa się zawsze z 34 pierścieni, ale segmentacja zewnętrzna nie odpowiada wewnętrznej; u dojrzałych osobników zaciera się charakterystyczna dla innych pierścienic segmentacja wewn.; w przedniej przyssawce znajduje się otwór gębowy; od innych grup pierścienic odróżniają się m.in. brakiem parapodiów i szczeci; większość p. oddycha skórą; system wydalniczy tworzą nefrydia; układ nerwowy składa się z łańcucha złożonego z 2 pni nerwowych i z 34 zwojów; narządem zmysłów są oczy i brodawki skórne (narządy dotyku); obojnaki; narządy płciowe tworzy 8-90 jąder i 1 para jajników; przechodzą rozwój prosty; niektóre gat. p. opiekują się potomstwem nosząc kokony, a poźniej młode osobniki przyczepione po brzusznej stronie ciała; poruszają się za pomocą przyssawek, gat. żyjące w wodzie mogą także poruszać się ruchem wężowym; zamieszkują gł. wody słodkie, rzadziej morza, nieliczne występują na lądach (gł. w lasach tropikalnych); p. są pasożytami lub półpasożytami, niektóre gat. - drapieżne; zasadniczym pożywieniem p. jest krew (wyssaną krew przechowują w wolu, gdzie nie krzepnie dzięki obecnej tam hirudynie), niektóre mogą połykać drobne zwierzęta; od czasów starożytnych wiele gat. wykorzystywano w medycynie do upuszczania krwi (m.in. p. lekarska); p. są nosicielami chorób zwierząt i ludzi (np. tężca) - stąd zastosowanie ich w medycynie XX w. znacznie zmalało; p. wyrządzają wiele szkód w hodowlach ryb; 2007 lekarze z łódzkiego Uniw. Med. odkryli, iż jedno z białek produkowanych przez pijawki może zostać wykorzystane jako lek przeciwzakrzepowy do leczenia zawałów i udarów.