(Nectariniidae)
duża rodzina drobnych, barwnych, z połyskującym upierzeniem, ptaków z rzędu wróblowatych; 105 gat., z których niemal połowa mieszka w Afryce, pozostałe w Indiach, na Filipinach, Wyspach Sundajskich i w płn. Australii; b. ruchliwe, zwinnie poruszają się w koronach drzew lub w krzewach; żywią się nektarem kwiatów, podobnie jak kolibry, do których są zewn. podobne; jednak większość gat. nektarników nie ssie nektaru w locie trzepocącym, lecz siadając przy kwiecie zwykle przebijają kielich długim, cienkim, ostrym i zakrzywionym dziobem o piłkowanych krańcach; często chwytają także pająki i owady w locie; cechą charakterystyczną n. jest b. długi i wąski, daleko wysuwalny język, którego rozwidlenie na końcu pozwala ptakom zwijać go w rurkę do ssania nektaru; w butelkowatych gniazdach budowanych przez samice (gniazda zwisają zazwyczaj na końcu gałęzi, a wejście do nich maskowane jest małym okapem) wysiadują one 2-3 jaja przez 13-14 dni.