w średniowieczu obszar ziemi, jaki otrzymywał każdy chłop podczas lokacji wsi; od XII do XIX w. także jednostka miary ziemi uprawnej, służąca za podstawę do określenia wielkości pańszczyzny i czynszu; jako jednostka miary występował w kilku odmianach, różniących się powierzchnią; najbardziej rozpowszechnione były ł. flamandzkie (zw. także chełmińskimi) - ok. 30 morgów - i ł. frankońskie - 42-43 morgi; na Mazowszu odpowiednikiem ł. była włóka; ł. wyszedł z użycia w 2. poł. XIX w., po wprowadzeniu systemu metrycznego.
ĆWIERĆ, ŁANOWE, WŁÓKA