(Sciuridae)
podrodzina ssaków z rodziny wiewiórkowatych, rzędu gryzoni; ok. 50 rodzajów z 250 gat.; do podrodziny oprócz wiewiórek należą m.in. susły, świstaki, bobaki, świszczuki i nieświszczuki; zamieszkują wszystkie kontynenty oprócz Australii; żyją gł. na drzewach, w gniazdach lub dziuplach; niektóre, m.in. świstaki, żyją gromadnie; dzienny tryb życia; niektóre gat. zapadają w sen zimowy; dł. głowy i tułowia 10-60 cm, dł. ogona do 25 cm (u naziemnych krótki); ciężar od 0,1 do 7 kg; żywią się nasionami, owocami, pączkami drzew, naziemne także trawą, jajami ptaków, pisklętami, drobnymi gadami i owadami; wiele gat. gromadzi zimowe zapasy; ubarwienie sierści w zależności od gat., np. u najbardziej znanej w. pospolitej rudobrązowe; charakterystyczny długi, puszysty ogon; duże uszy i oczy (mają świetny wzrok), tylne stopy pięcio-, przednie czteropalczaste; cenione zwierzęta futerkowe; niektóre, np. susły, są szkodnikami pól; najbardziej znane gat. w.: pospolita, szara (zamieszkuje Amerykę Płn. i Wielką Brytanię), czikari (Ameryka Płn.), rudobrzucha (Meksyk), palmowa (Indie), gambijska (Afryka środk.), trójbarwna (Malaje), ziemna (Afryka równikowa); w Polsce 4 gat.: świstak (w Tatrach; chroniony), suseł moręgowany (rzadki), suseł perełkowany (na Lubelszczyźnie) i wiewiórka pospolita dł. 20-30 cm, dł. ogona do 25 cm, waga do 0,5 kg; ubarwienie od jasno- do ciemnorudego; zamieszkuje lasy i parki; aktywna w ciągu dnia; wszystkożerna, gł. orzechy, żołędzie i jagody; na zimę gromadzi zapasy pokarmu.
BURUNDUK, BOBAK, TAGUAN, LOTOPAŁANKA, SUSEŁ, SCIURIDAE