kolonia W. Brytanii w Ameryce Środk., we wsch. części Archipelagu Bahama, na O. Atlantyckim, na płn. od w. Haiti; pow. 430 km2; obejmuje ok. 30 wysp, w tym 8 zamieszkanych, najw. na wsch. Turks (Grand Turk i Salt Cay), na zach. Caicos (North C., Grand C. i East C.); 19 mieszk. (2003), w tym 90% Murzynów; gł. protestanci; stol. i gł. port Cockburn Town na w. Grand Turk 3760 mieszk.; j. ang.; jednostka monetarna: dolar amer. W zakresie spraw zagr., obrony i bezpieczeństwa władzę sprawuje gubernator (mianowany przez monarchę bryt.), który też powołuje 8-osobową Radę Wykonawczą (w roli rządu); decyzje ustawodawcze podejmuje 20-osobowa Rada Ustawodawcza, w której 13 czł. pochodzi z wyborów, a 7 mianuje gubernator. Wyspy pochodzenia koralowego (otoczone rafami), równinne; klimat podzwrotnikowy, morski, częste cyklony. Gospodarka oparta o rybołówstwo i turystykę, uzupełniana dochodami z rolnictwa i firmowania operacji finansowych; połowy ryb, krabów, gąbek, langust, muszli; uprawa agawy sizalowej, pszenicy, kukurydzy, fasoli, drzew owocowych, bawełny; drobny przem. rolno-spoż. Wyspy pierwotnie zamieszkane przez Indian, 1512 odkryte przez hiszp. konkwistadora J. Ponce de León; od 1678 kolonizowane przez Brytyjczyków z Bermudów, 1781 włączone do bryt. kolonii Bahama, 1874-1959 część bryt. kolonii Jamajka, od 1962 samodzielna kolonia bryt. o statusie terytorium zależnego.
- INDIE ZACHODNIE, nazwa nadawana przez...
- BAHAMY, ok. 2700 wysp i wysepek...