stolica Libanu, na nizinie nadbrzeżnej i stokach g. Liban, port nad M. Śródziemnym. Zach. część miasta zamieszkuje ludność chrześcijańska, wsch. - muzułmanie, łącznie 1,2 mln mieszk. (2004). Starożytne miasto fenickie pn. Birutu, Berytos, od 15 p.n.e. we władaniu rzymskim (III-VI w. siedziba cenionej szkoły prawniczej), od 630 pod panowaniem Arabów, od 1110 - krzyżowców, od 1291 należące do Turcji, od 1918 franc. terytorium mandatowe, od 1946 stolica Libanu. Do wybuchu wojny wielki ośr. handlowo-finansowy o światowym znaczeniu (siedziba międzynar. instytucji bankowych); ważny port morski ze strefą bezcłową; węzeł komunikacyjny, międzynar. port lotniczy; różnorodny przemysł; 4 uniwersytety, liczne muzea. Mocno zniszczony, zdestabilizowany trwającymi od 1975 konfliktami (wewnętrznym i izraelsko-arabskim), pod koniec XX w. zaczyna odzyskiwać pozycję gosp. i kult. Zabytki z czasów rzymskich, meczet Umara z XIII w., katedra greckokatolicka i prawosławna.
BEJRUT
Miejscowości
BYBLOS, LIMASSOL, ŚRÓDZIEMNE MORZE, FENICJA, ORGANIZACJA ARABSKICH KRAJÓW EKSPORTUJĄCYCH ROPĘ NAFTOWĄ, LIBAN, ORDONÓWNA