wieś gminna w Kotlinie Warszawskiej, na wysokim brzegu Wisły (woj. mazowieckie, powiat płoński); 1,3 tys. mieszkańców (1998). Osada wzmiankowana 1065, własność biskupów płockich (do 1795), od XII w. w części należąca do opactwa Kanoników Regularnych; prawa miejskie 1373 (osada biskupia) i 1582 (część klasztorna) - do 1869; 1410 miejsce przeprawy wojsk pol. udających się pod Grunwald, 1422 - spisania przywilejów mazowieckich; w XVIII w. scalenie obu części; od 1795 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warszawskim, od 1815 w Król. Polskim. Zachowany zespół klasztorny opactwa Kanoników Regularnych (ob. Salezjanów), m.in. kościół NMP z XII w. (przebudowany w stylu gotyckim) z romańskim portalem i polichromią romańsko-gotycko-renesansową; dzwonnica z 1497.
- SALEZJANIE, Towarzystwo św. Franciszka...