Dhaka, ang. Dacca
stolica Bangladeszu; położona na Niz. Hindustańskiej, w delcie Gangesu-Brahmaputry; 3,8 mln mieszk. (1999), 9,3 mln w zespole miejskim (2004); gł. ośr. przem. kraju; przem. jutowy (siedziba Międzynar. Organizacji Juty), bawełniany, spoż., metalowy; gazociąg ze złóż Titas; najw. w kraju port rzeczny (przeładunki ok. 5 mln t rocznie); rzemiosło artystyczne (słynne muśliny, jedwab i wyroby jubilerskie); międzynar. port lotn.; ośr. kult.-nauk.; 2 uniw. (zał. 1921 i 1970), politechnika, akademia sztuk pięknych, instytut badań jądrowych. W XVII w. stol. Bengalu w imperium Mogołów, od 1765 protektoratu bryt. Bengalu, 1947 stol. Pakistanu Wsch., od 1971 stol. niepodległego Bangladeszu. Architektura islamska z XV-XVII w., liczne meczety; świątynia hinduistyczna z XVII w.; zabytki z czasów mogolskich, m.in. grobowiec Bibi Peri, Mały i Duży Karawanseraj; muzeum sztuki i archeologii; 1969 mocno zniszczona przez huragan, 1971 wskutek wojny między Pakistanem a Indiami.