miasto na skraju Wysoczyzny Drohiczyńskiej, nad Bugiem (woj. podlaskie, powiat siemiatycki); 2,1 tys. mieszk. (2002); lokalny ośr. handlowo-usługowy; siedziba gminy i diecezji drohiczyńskiej Kościoła kat. (m.in. Wyższe Seminarium Duchowne); ośr. turystyczny. Osadnictwo od VI w., gród wzmiankowny 1142, leżący na szlaku handl. z Rusi do Polski (komora celna), w XII w. stol. udzielnego ruskiego księstwa, w XIII zajęty przez Konrada Mazowieckiego, następnie przyłączony do Księstwa Halicko-Wołyńskiego, od 1280 do Księstwa Litewskiego, od 1569 do Korony; 1520-1795 stol. woj. podlaskiego; 1795 prawobrzeżna część m. w Prusach (od 1807 w Cesarstwie Ros.), lewobrzeżna w Austrii, od 1807 w Księstwie Warszawskim, od 1815 w Królestwie Polskim pn. Drohiczyn-Laski; po 1918 w Polsce, 1939-41 pod okupacją sowiecką. Zabytki: pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska (stanowisko archeol.) z IX-XIII w., zespoły klasztorne: Jezuitów (po ich sekularyzacji - Pijarów, z kolegiami obu zakonów) z XVII i 1. poł. XVIII w., Franciszkanów z 2. poł. XVII w. i Benedyktynek z pocz. XVIII w.; cerkiew z 1792.
- DROHICZYN N BUGIEM, wieś w , powiat siemiatycki.(...)
- geografia życia literackiego, rozmieszczenie regionalnych...
- BUG, rzeka na , i w ;...