(1201-64)
syn Romana Mścisławowicza, książę halicko-wołyński, a od 1255 król; dzięki zręcznej polityce zagranicznej (m.in. sojusz z Konradem I Mazowieckim) połączył ziemie płd.-zach. Rusi, opanował Wołyń (1229), Halicz (1238), Kijów (1239); 1238 jego wojska pod Drohiczynem pokonały Krzyżaków, którzy chcieli zagarnąć Halicz. Na zajętych terenach prowadził intensywną działalność gospodarczą; popierał rozwój miast, zwłaszcza Chełma, który uczynił stolicą. Uczestniczył w montowaniu koalicji antytatarskiej (kuria papieska, która była inicjatorką tej akcji, w dowód uznania ofiarowała mu insygnia królewskie; koronacja odbyła się 1255 w Drohiczynie), jednak bezskutecznie, a kolejny najazd Tatarów przyniósł duże zniszczenia i wzrost zależności od Ordy.