ros. Galicz, ukr. Hałycz
miejscowość w zach. Ukrainie, nad Dniestrem (obwód stanisławowski); jedno z najstarszych miast Ukrainy, zał. w XI w., stolica Halickiego Księstwa w XI/XII w.; ważny ośr. polityczny, handlowy i kulturalny w XI i XII w.; 1241 zniszczony przez Tatarów; 1349 przyłączony do Polski jako stolica ziemi halickiej; od 1375 metropolia katolicka, której podlegały biskupstwa w Przemyślu, Włodzimierzu i Chełmie; XIV-XVIII w. znacząca twierdza Rzeczypospolitej; podczas rozbiorów należący do Austrii; utrata znaczenia na rzecz Lwowa; 1918-39 w rękach Polski; 1945-89 w ZSRR; obecnie w Ukrainie; rejon wykopalisk archeologicznych; resztki zamku książęcego i katedry oraz warowni z podegrodziem; ruiny zamku Kazimierza Wielkiego; pozostałość romańskiego Soboru Uspienskiego z XII w., ruiny 9 cerkwi z XII/XIII w., kościół św. Stanisława z XIII w.
- HALICZ, najwyższy, po Tarnicy,...
- BIESZCZADZKI PARK NARODOWY, utworzony 1973 w na...
- Galicja, oficjalnie Królestwo...