państwo dzielnicowe w płd.-zach. Rusi; wyodrębnione na przełomie XI i XII w.; obejmowało dorzecza górne i środk. Sanu i Dniestru oraz górne dorzecze Prutu i Seretu; gł. ośr.: Przemyśl, Bełzie, Czerwień, później także Halicz, Trembowla; przedmiot sporów między Rurykowiczami a Piastami; pod naciskiem Pieczyngów, a następnie Połowców większość ludn. słowiańskiej przesunęła się na płn. zach.; od połowy XI w. silne tendencje odśrodkowe; 1141 scalenie państwa, ze stolicą w Haliczu, przez Włodzimierkę, założyciela dynastii panującej w K.H. do 1199; w XII w. państwo książąt halickich sięgało po Dunaj i M. Czarne; pod koniec XII w. rozkład księstwa (tzw. smuta halicka); w 1199 książę włodzimiersko-wołyński, Roman, zdławił opozycję bojarską i uczynił K.H. częścią nowego państwa, Rusi Halicko-Wołyńskiej.
- Ruś Halicka, kraina hist. w dorzeczu...
- Kamieniec Podolski, miasto na pograniczu...
- UKRAIŃSKA SZTUKA, najstarsze relikty twórczej...