miasto w Górnym Egipcie, na wsch. brzegu Nilu, leżące na terenie staroż. Teb, od pocz. XX w. popularny (zwł. zimą) ośr. turyst.; 143 tys. mieszk. (2000); ruiny wielkiej świątyni Amona wzniesionej w okresie Nowego Państwa przez władców XVIII dyn. Totmesa III i Amenhotepa III, a następnie przez faraonów Setiego I i Ramzesa II; później dobudowano jeszcze świątynie bogini Mut, Chonsu i inne mniejsze sanktuaria. Cała świątynia (dł. ok. 260 m) składa się z dziedzińca z portykami, wielkiej kolumnady, dziedzińca Amenhotepa III, olbrzymiej sali hypostylowej, sali na barkę i sanktuarium otoczonego kaplicami. Przed pylonami stały dwa obeliski, jeden z nich od 1836 zdobi plac Zgody w Paryżu; przed pylonami było pierwotnie 10 ogromnych posągów Ramzesa, zachowały się 2; świątynię w L. ze świątynią w Karnaku łączyła aleja sfinksów.
OPET, AMENHOTEP SYN HAPU, EGIPT, TEBY, PENTAUR, EGIPTU STAROŻYTNEGO SZTUKA, KARNAK, NAGADA, SFINKS, MEDINET HABU