pozostałości mitycznego miasta w Elidzie, na płw. Peloponez (Grecja); w starożytności najsławniejsze sanktuarium Zeusa; 776 p.n.e. - 393 n.e. miejsce gł. panhelleńskich igrzysk sportowych, zw. Olimpijskimi, urządzanych co 4 lata. Badania archeologów niem. (1875-1965) wykazały, że sanktuarium Zeusa, zw. Altis, było początkowo świętym gajem oliwnym, w którym znajdował się wielki ołtarz; od VII w. p.n.e. zaczęto wznosić tam budowle: Herajon (ok. 600 p.n.e.), doryckie i jońskie skarbce 13 miast greckich (VI-V w. p.n.e.), Olimpiejon (ok. 460 p.n.e.), piękny portyk Echo i świątynię Matki Bogów - Metroon (poł. IV w. p.n.e.); poza murami Altis powstawały domy kapłanów, budowle użyteczności publicznej i sportowe (hipodrom i stadion dla 20 tys. widzów), gimnazjon z palestrą, łaźnie; sanktuarium Altis zostało 426 spalone z rozkazu ces. Teodozjusza, późniejszych zniszczeń dokonały trzęsienia ziemi i zamulenia przez potok Kladeos.
HIPODROM, FURTWÄNGLER Adolf, PELOPONEZ, EPIDAUROS, ELIDA, BULEUTERION, GRECJI ARCHEOLOGIA, LEOCHARES, WASZYNGTON, PALESTRA