drugi okres paleozoiku, trwający od ok. 500 do ok. 425 mln lat temu; w o. dolnym dalszy ciąg ortogenezy (wypiętrzania gór) kaledońskiej zapoczątkowanej w kambrze (G. Ałtaj i Australia) oraz początek transgresji morza (zalewania lądów przez morze) trwającej niemal do końca o. górnego; gł. osadami o. są osady morskie i należące do nich piaskowce, wapienie, łupki ilaste, a oprócz tego skały magmowe głębinowe i wylewne; w Polsce największe osady o. występują w G. Świętokrzyskich; w o. prawdopodobnie pojawiły się na lądzie pierwsze rośliny naczyniowe (paprotniki), w morzach występowały obficie glony; większość bardzo licznych istot żywych (gł. graptolity, ramienionogi, łodziki i trylobity) zamieszkiwała morza i wody słonawe - niektóre mogły wkraczać do rzek; licznie występowały także mszywioły i szkarłupnie (gł. rozgwiazdy i liliowce), korale rafowe i mięczaki; w słodkowodnych skałach osadowych o. w Canyon City (stan Kolorado, USA) odkryto najstarsze znane nam skamieniałości kręgowców - zwierząt Ostracodermi, które kształtem przypominały ryby. Nazwa o. pochodzi od Ordowików - plemienia celtyckiego zamieszkującego niegdyś tę część Galii, gdzie po raz pierwszy odkryto okazy z tego okresu.
ORDOWIK
Słownik pojęć
ŁÓDKONOGI, PALEOZOIK, OSTRAKODERMY, SANDOMIRYDY