k
współczynnik zastosowany w teorii J.M. Keynesa, określający wpływ, jaki dodatkowe inwestycje wywierają na wzrost dochodu narodowego: inwestycje powodują wzrost dochodów poprzez zwiększenie zysków producentów i wzrost płac wynikający ze wzrostu zatrudnienia; znaczna część tych nowych dochodów przeznaczana jest na dodatkową konsumpcję, co zwiększa popyt, a następnie i podaż dóbr konsumpcyjnych, skłaniając producentów tychże do dalszego zwiększania produkcji, a w konsekwencji także zatrudnienia; to powoduje kolejne - jednak coraz mniejsze - przyrosty dochodów i wydatków konsumpcyjnych, gdyż w miarę nasycania rynku wśród konsumentów rośnie skłonność do oszczędzania. M.i. stanowi ilościowy obraz zjawiska pobudzania wzrostu dochodów i produkcji za pomocą wydatków inwestycyjnych; daje teoretyczne uzasadnienie polityki interwencyjnej państwa.