twierdzenie ekonomii neoklasycznej mówiące, że osoba korzystająca z jakiegoś dobra odczuwa - w miarę konsumpcji kolejnych porcji (jednostek) tego dobra - coraz mniejszą satysfakcję; mimo subiektywnego charakteru ważne w badaniach popytu i równowagi konsumpcji.
PRAWO MALEJĄCEJ UŻYTECZNOŚCI KRAŃCOWEJ
Pojęcia i teorie ekonomiczne