(gr. dobra nowina) nazwa wczesnochrześc. relacji o życiu i nauce Jezusa Chrystusa spisanych ok. 60-90 n.e. przez ewangelistów Mateusza, Marka, Łukasza i Jana; wchodzą do kanonu ; prócz wymienionych e. (uznanych za kanoniczne) istnieje ok. 30. innych e. określanych mianem apokryfów, m.in. Ewangelia św. Jakuba, Historia Józefa cieśli, Ewangelia Tomasza, Ewangelia Nikodema, Ewangelia arabska, Dzieje Piłata, Ewangelia Prawdy, Ewangelia Hebrajczyków, a także odnaleziona 2003 w Szwajcarii Ewangelia Judasza (aktualnie w przekładzie); ponieważ większość z nich pochodzi z tej samej epoki, co e. kanoniczne, zdaniem wielu biblistów zadziałała tu cenzura cesarza Konstantyna Wielkiego, który jako pierwszy zrównał 313 chrześcijaństwo z rel. rzymską (tzw. edykt mediolański) i za godne przywołania uznał jedynie te teksty, które mu odpowiadały ze względów politycznych.
ZEBEDEUSZ,
PLEWY,
PARUZJA,
JEZUS CHRYSTUS,
POLSKA. TEATR. POCZĄTKI,
PAPIESTWO,
TACJAN,
APOSTOŁOWIE,
KSIĘGA Z KELLS,
PASJA
