przywileje nieszawskie
przywileje generalne zw. ze względu na swą treść statutami, wymuszone 1454 przez szlachtę na Kazimierzu Jagiellończyku (w związku ze zwołaniem pospolitego ruszenia na wojnę z Krzyżakami); wydane osobno dla poszczególnych ziem i prowincji różniły się w szczegółach; wg tekstu wielkopolskiego nie wolno było odtąd królowi wydawać nowych praw ani też zwoływać pospolitego ruszenia bez uprzedniego odwołania się do sejmików ziemskich (podniosło to znaczenie sejmików ziemskich i umocniło pozycję szlachty); szlachta małopolska (w Wielkopolsce praktyka ta istniała już wcześniej) uzyskała prawo pozywania mieszczan przed sądy ziemskie za przestępstwa dokonane przeciwko życiu lub zdrowiu szlachcica. S.n. pogorszyły sytuację chłopów, cofnęły zatwierdzone dopiero (1453) przywileje żydowskie i zwalniały szlachtę od cła za przewóz soli.