(1427-92)
młodszy syn Władysława Jagiełły i Sonki (Zofii) Holszańskiej, wielki książę litewski od 1440, król Polski od 1447, ożeniony z Elżbietą Rakuszanką; przy pomocy średniej szlachty, zwłaszcza wielkopolskiej, skutecznie przeciwstawiał się opozycji możnowładców małopolskich, kierowanych przez kardynała Z. Oleśnickiego; 1454 inkorporował Prusy do Polski i wypowiedział wojnę Krzyżakom, zakończoną po 13 latach pokojem toruńskim 1466; dla pozyskania szlachty wielkopolskiej do pospolitego ruszenia nadał jej przywilej cerekwicki (m.in. uzależniający nowe podatki od jej zgody), obejmujący potem inne dzielnice (Statuty nieszawskie); 1456-57 włączył do Korony księstwo oświęcimskie, zaś 1462 i 1476 części Mazowsza; po długim sporze z papiestwem i biskupami krajowymi zapewnił sobie prawo obsadzania diecezji własnymi kandydatami, wprowadził swego syna, Władysława Jagiellończyka, na trony czeski (1471) i węgierski (1490), pozostawił Polskę w rozkwicie.
LUTEK JAN Z BRZEZIA, JAN I OLBRACHT, ELŻBIETA RAKUSZANKA, ANNA JAGIELLONKA, PIUS II, ZATORSKIE KSIĘSTWO, NIESZAWA, SPROWSKI Jan Odrowąż, FRYDERYK JAGIELLOŃCZYK, NOWOGRODZKA REPUBLIKA
- Kazimierz Jagiellończyk, (1427-92)
- KAZIMIERZ, Stare słowiańskie imię...
- KAZIMIERZ, Pochodzenia starosłowiańskiego,...