(archeol.) okres w pradziejach środk. Europy (w tym Polski) charakteryzujący się nasileniem wpływów cywilizacyjnych imperium rzym.; datowany od początku n.e. do ok. 375-400 (wędrówka ludów); na ziemiach płd. i środk. Polski rozwijała się w o.rz. kultura przeworska, na Pomorzu kultura oksywska; apogeum wpływów rzym. przypada na II w., co znalazło wyraz w ożywieniu handlu: importowano z cesarstwa gł. przedmioty zbytku (naczynia, szkło, ozdoby), broń i narzędzia; zdarzają się złote medaliony, posążki bóstw z brązu, a także monety, częściej traktowane jako surowiec niż środek płatniczy (znaleziono ich kilkadziesiąt tysięcy na ziemiach pol.); za towary płacono gł. bursztynem (największe nasilenie znalezisk wyrobów rzym., szczególnie monet, występuje na szlaku bursztynowym), ponadto skórami, futrami, końmi, miodem, woskiem i niewolnikami
- LATEŃSKI OKRES, drugi okres (ok. 400...
- senat rzymski, w staroż. Rzymie w dobie...
- RZYMSKIE WOJSKO, początkowo tworzone...