(1890-1950)
historyk literatury, prof. UW, czł. PAU; 1912-14 czł. Drużyn Strzeleckich, 1920 uczestnik wojny polsko-bolszewickiej; w czasie II woj. świat. aktywny w tajnym nauczaniu w Warszawie, po powstaniu w-wskim uczestniczył w ratowaniu bibliotek stolicy; 1921 założyciel , 1936-38 dyr. Biblioteki UW; 1944 autor raportu o stanie kultury polskiej pod okupacją, przesłanego konspiracyjnie do Londynu (1944); laureat wielu nagród, m.in. państwowej nagrody lit. (1937) i Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury (1937). Unowocześnił polską naukę o literaturze, rozszerzając zastosowania komparatystyki, podnosząc znaczenie techniki pisarskiej i konwencji lit.; polemizował z tradycyjnym biografizmem i psychologizmem, a także nurtami literaturoznawstwa fenomenologicznego i formalistycznego (Szkoła krytyków, Prawda w poezji); jego zainteresowania obejmowały literaturę XVIII w., romantyczną i neoromantyczną; wiele prac poświęcił C.K. Norwidowi, stając się wydawcą jego nieznanych manuskryptów, oraz Mickiewiczowi; popularyzował wiedzę o lit. angielskiej (G.K. Chesterton. T.S. Eliot).
- Borowy Wacław, (1890-1950)
- Borowy Wacław, ( 1890-1950)
- WACŁAW, Pochodzenia starosłowiańskiego,...