(hist. 1)
jeden z podstawowych rodzajów wojsk, o dużej sile ognia; działa gł. razem z innymi rodzajami wojsk lądowych (piechotą, bronią pancerno-zmechanizowaną, lotnictwem); pod względem uzbrojenia dzieli się na a. armatnią, haubiczną, moździerzową, rakietową; pod względem przeznaczenia - na a. polową, przeciwpancerną, przeciwlotniczą, zaś a. marynarki wojennej na a. okrętową i nabrzeżną. Pierwociny a. stanowiły od IV w. p.n.e. machiny miotające (katapulty i wielkie kusze, w XIV w. powstała a. ogniowa (bombardy i in.), w XIX w. a. rakietowa (w Polsce J. Bem); w I woj świat. skuteczny ogień a. polowej osiągnął zasięg 10 km, w II woj świat. przekroczył 20 km.
DYWIZJON, BROŃ, DZIAŁON