konnica, jazda
wojsko walczące konno, jeden z podstawowych rodzajów wojsk od czasów najdawniejszych do początku XX w.; w starożytności pełniła funkcję pomocniczą, w średniowieczu - główną; w wojsku pol. wyróżniano jazdę lekką, wzorowaną na tatarskiej (np. chorągwie wołoskie), z lżejszym pancerzem i słabiej uzbrojoną, używaną m.in. dla celów zwiadowczych, ataków oskrzydlających lub zmuszenia przeciwnika do rozluźnienia szyków, i jazdę ciężką (husaria, petyhorcy, chorągwie pancerne), której szarża często decydowała o zwycięstwie (Kircholm 1605, Wiedeń 1683); po wprowadzeniu broni palnej powstały nowe jej rodzaje: dragonia, rajtaria, kirasjerzy, ułani; zmierzch k. nastąpił po wprowadzeniu broni maszynowej; przetrwała do II woj. świat., w Polsce rozwiązana 1947; w wielu armiach istnieją nadal niewielkie jednostki k. dla celów reprezentacyjnych; nazewnictwo związane z jednostkami kawaleryjskimi przejęły jednostki czołgowe i tzw. k. powietrzna (śmigłowce bojowe).
KOMUNIK, WOŁOSKA JAZDA, KONNICA, KORNET, TARCZA, KIRASJERZY, WACHMISTRZ, PLUTON, ZAGON, LANCA