(?-886)
cesarz bizantyjski od 867, założyciel dyn. macedońskiej rządzącej krajem w złotej erze Bizancjum; syn chłopa, ze stajennego awansował na ministra i faworyta ces. Michała; osobiście zamordowawszy poprzednika ogłosił się cesarzem; rozszerzył panowanie cesarstwa na Hercegowinę i Czarnogórę, odzyskał Bari i Tarent, wyparł Arabów; mecenas sztuki, zainicjował reformę prawa.