(1768-1839)
z dyn. Oldenburgów, syn obłąkanego Chrystiana VII, od 1808 król Danii, 1808-14 król Norwegii; już jako regent (od 1784) doprowadził do reform w szkolnictwie, zniesienia poddaństwa (1787-8), utworzenia rad prowincjonalnych z udziałem wszystkich stanów; kontynuując antyangielską politykę sprzymierzył się z Napoleonem, po którego upadku Dania utraciła na rzecz Anglii Helgoland, a na rzecz Szwecji - Norwegię (1814 pokój w Kilonii).