Falvius Gratianus (359-383)
syn ces. Walentyniana, cesarz rzym. od 367; rządził (wraz z bratem, Walentynianem II) zach. częścią imperium; 378 zatrzymał na Renie najazd Alemanów; po śmierci stryja, ces. Walensa, rządzącego wsch. częścią imperium, mianował 379 na jego miejsce wybitnego wodza, Teodozjusza, zw. potem Wielkim; pod wpływem Ambrożego, biskupa Mediolanu, zastosował represje wobec pogan i nieortodoksyjnych chrześcijan; 382 zrzekł się tytułu najwyższego kapłana (pontifex maximus); ujęty i stracony podczas buntu Magnusa Maximusa.
GRATIANUS, TEODOZJUSZ I WIELKI