właśc. Flavius Theodosius (340-395 n.e.)
cesarz rzym.; pochodził z Hiszpanii, wykazał się talentem wojskowym, gdy Gracjan oddał mu 379 rządy na Wschodzie; 388 pokonał uzurpatora Maksyma w bitwie pod Akwileją; początkowo prowadził politykę manewrowania pomiędzy chrześcijanami i poganami, ale po zamieszkach antychrześc. w Tesalonikach został zmuszony przez św. Ambrożego do publicznej pokuty (390) i podjął ostre środki przeciw poganom i heretykom, łącznie z edyktem konstantynopolitańskim (392), który zabraniał kultu pogańskiego; zmarł wkrótce po zwycięstwie nad popieranym przez stronnictwo pogańskie uzurpatorem Eugeniuszem; państwo podzielił pomiędzy dwóch synów, Arkadiusza i Honoriusza.
BIZANTYJSKIE CESARSTWO, ARKADIUSZ FLAVIUS, FLAVIUS THEODOSIUS, AKROPOL ATEŃSKI, TEODOZJUSZ II, DELFY, ARSENIUSZ, INKWIZYCJA, ALARYK, TURCJA
- TEODOZJUSZ, Pochodzenia greckiego,...
- Teodozjusz I Wielki, (ok. 346-395)
- LEON I WIELKI, papież, Doktor Kościoła...