(1757-1836)
1824-30 król Francji, z dyn. Burbonów, wnuk Ludwika XV, brat Ludwików XVI i XVIII; 1789 po wybuchu rewolucji wyemigrował do Anglii, a następnie do Niemiec, gdzie w Koblencji stanął na czele rojalistów franc. i w porozumieniu z koalicją dworów europejskich czynił przygotowania do wojny z rewolucyjną Francją; 1814 powrócił do Francji, w okresie rządów Ludwika XVIII przewodził partii reakcyjnej (ultrasów); w okresie swego panowania K. próbował zdecydowanie konserwatywnej polityki, choć okresowo zmuszany był do jej łagodzenia; 1829 ordonanse K. z Saint-Cloud, m.in. zawieszające wolność prasy i ograniczające prawo wyborcze, doprowadziły do wybuchu rewolucji lipcowej i abdykacji (1830) K., rozpoczynającego właśnie podbój Algierii; resztę życia spędził początkowo w Anglii, później w Austrii.