(ok. 1180-1218)
z dynastii Welfów, król niemiecki od 1198, cesarz rzymski od 1209; syn Henryka Lwa Brunszwickiego i Matyldy, córki Henryka II Angielskiego; wzrastał na dworze Ryszarda I Angielskiego, swego wuja, Anglicy wspomagali go w walce z Hohenstaufami o koronę; koronowany na cesarza w zamian za obietnice uznania niepodległości ziem papieskich oraz królestwa Sycylii jako papieskiego lenna; po koronacji jednak podbił (mimo klątwy papieskiej) płd. Italię; wraz ze swym wujem Janem Angielskim zaatakował Francję, pobity 1214 pod Bouvines utracił wpływy (formalnie będąc królem, do śmierci nie miał faktycznej władzy).
LEOPOLD VI, FILIP SZWABSKI
- LÜNEBURSKIE KSIĘSTWO, właśc. Brunszwicko-Lüneburskie...