SEJM DELEGACYJNY

obradował 1767-68 w Warszawie jako sejm nadzwyczajny pod węzłem konfederacji radomskiej; na żądanie ambasadora Rosji N.W. Repnina wyłonił ze swojego składu 71-osobową delegację (stąd nazwa), co poprzedziły protesty niektórych senatorów zakończone ich aresztowaniem i przewiezieniem do Kaługi (biskup K. Sołtyk, W. i S. Rzewuscy, J.A. Załuski); w konsekwencji obrady sejmu zawieszono, a delegacja przyjęła uchwałę o całkowitym równouprawnieniu dysydentów, a także prawa kardynalne, utrzymujące przestarzałe podstawy ustrojowe państwa; po wznowieniu obrad, sejm zatwierdził decyzje delegacji; gwarancji ich przestrzegania udzieliła też caryca Katarzyna II.