(1819 - 1901)
królowa W. Brytanii i Irlandii od 1837, cesarzowa Indii od 1876; jej panowanie zw. erą (epoką) wiktoriańską, charakteryzowało się wzrostem bogactwa, potęgi i ekspansji kolonialnej imperium bryt.; w okresie wczesnowiktoriańskim silne konflikty socjalne (czartyzm, walka przeciw cłom zbożowym); w okresie średniowiktoriańskim 1846-73 rozwój liberalizmu ekon. i produkcji przem. (Anglia "fabryką świata"); w okresie późnowiktoriańskim największe zdobycze kolonialne, rozwój demokracji polit. zapoczątkowany reformą wyborczą 1867; jubileusze jej panowania: "złoty" (1887) i "brylantowy" (1897) były demonstracją potęgi imperium; przez małżeństwa 9 dzieci i wnuków powiązała koronę ang. z dynastiami europejskimi.
WIKTORIA, WIKTORIAŃSKI STYL, WIKTORII KRZYŻ