(1607-1679)
biskup krakowski, podkanclerzy koronny; studiował teologię oraz prawo w Rzymie; dzięki osobistym zdolnościom i możnym protektorom, w tym krewniaków Łubieńskich, dość szybko zdobył urzędy biskupa przemyskiego (1654) i podkanclerzego koronnego (1653); po rezygnacji z tego ostatniego urzędu został biskupem krakowskim (1658). Królowi Janowi Kazimierzowi oddał znaczne usługi, przewodnicząc poselstwu na sejm Rzeszy w Ratyzbonie (1653), a w czasie "potopu" wystawiając własnym sumptem oddziały wojskowe. Pośredniczył także między królem a rokoszanami Jerzego Lubomirskiego (1665-67). W okresie panowania Michała Korybuta zapisał się jako główny architekt porozumienia między konfederatami gołąbskimi i szczebrzeszyńskimi (1673). Na elekcji (1674) poparł ostatecznie Jana Sobieskiego, ale pozostał konsekwentnym przeciwnikiem jego profrancuskiej polityki. Był autorem dzieł religijnych.