(1190-1239)
książę kaliski (1194, 1207-17), na Ujściu (od 1223), poznański i kaliski (od 1227), wielkopolski (od 1229); syn Odona (księcia poznańskiego), ojciec Przemysła I i Bolesława Pobożnego; po śmierci ojca (1194) odsuwany od władzy przez stryja Władysława III Laskonogiego, z którym od 1206 toczył wojny o Wielkopolskę, wspomagany kolejno przez duchowieństwo z arcybiskupem gnieźnieńskim Henrykiem Kietliczem (1206 i 1216), Henryka Brodatego (1207) i księcia gdańskiego Światopełka (1223, 1227), zakończone ostatecznie zwycięstwem (1229) i ucieczką stryja; 1232 przywileje W.O. dla biskupstwa i kapituły poznańskiej doprowadziły do buntu rycerstwa wielkopolskiego, co wykorzystał Henryk Brodaty, zajmując płd. Wielkopolskę; 1239 Henryk Pobożny zajmuje pozostałą część ziem W.O., pozostawiając mu jedynie Nakło i Ujście.