(hist.)
danina rozpowszechniona dawniej w krajach katolickich Europy, uiszczana przez ludność Kościołowi w wysokości jednej dziesiątej plonów; później przekształcona w ryczałt; praktykowana we Francji od V w.; w Polsce płacona początkowo przez księcia od dochodów skarbowych, od XI w. ściągana od ludności; od XIII w. stopniowo zastępowana najpierw przez dz. snopową (co dziesiąty snop z pola), a następnie przez dz. pieniężną; szlachta płaciła tzw. dz. swobodną na rzecz obranej przez siebie instytucji kościelnej; nieuiszczanie dz. groziło ekskomuniką; dz. była szczególnie ostro kwestionowana przez chłopstwo w XV w., a następnie przez działaczy reformacyjnych; na ziemiach polskich zniesiona w drugiej połowie XIX w.
- dziesięcina, pobierana przez Kościół...
- DZIESIĘCINA, (ros.)
- SPYTEK Z MELSZTYNA, (ok. 1398-1439)