(gr. aisthesisi = wrażenie zmysłowe) tradycyjnie była definiowana jako nauka o pięknie. Nazwa e. wprowadzona przez A. Baumgartena, który 1750 ogłosił dzieło filozoficzne pod tym tytułem. Choć termin e. został wprowadzony późno, dociekanie istoty piękna pojawia się już w starożytności (Platon). Zakres e. jako odrębnej dyscypliny filozoficznej ulegał stopniowemu poszerzeniu o reakcję człowieka na piękno (problematyka przeżycia estetycznego), teorię sztuki, w której piękno się realizuje, jej klasyfikacje, prawomocność ocen i sądów estetycznych (I. Kant), problematykę genezy sztuki i jej funkcji (marksiści), problem komunikowania znaczeń występujących w dziele sztuki (ujęcia semiotyczne). Współcześnie wobec rozszerzenia się zakresu badań (kultura masowa, działania paraartystyczne, wzornictwo przemysłowe itd.) autonomiczność e. jako odrębnej dyscypliny bywa kwestionowana.
ESTETYKA
Inne
DESSOIR Max, DEFORMACJA CIAŁA, DUBOS Jean Baptiste, DAMON Z ATEN, WORDSWORTH, OSSOWSKI, LISSA, DOESBURG Theo van, FORMY PRZEMYSŁOWE, SALAMA