pomieszczenie przeznaczone do kąpieli i poddawaniu ciała działaniu gorącego powietrza: suchego (łaźnia turecka lub rzymska - kąpiel odbywa się w powietrzu o temp. do 55oC, po czym następuje letnia kąpiel) lub nasyconego parą wodną (łaźnia ros. albo parowa - para powstaje przez nalewanie wody na rozpalone płyty specjalnego pieca). Odmianą ł. parowej jest ł. fińska, czyli sauna, która łączy działanie najpierw suchego, a później wilgotnego powietrza oraz obmywania wodą ciepłą i zimną. Kąpiele takie stosuje się w celach higienicznych, a także w leczeniu nieżytów górnych dróg oddechowych, nerwobólów, otyłości, chorób przemiany materii. Ł. istniały na ziemiach polskich już we wczesnym średniowieczu; w XIV w. można je było znaleźć prawie we wszystkich miastach i miasteczkach; wtedy też pod karą wysokiej grzywny pojawił się przymus kąpielowy i pierwsze prawa łaziebne; nieco później powstają łaźnie prywatne, na ogół powszechnie dostępne - do kąpieli zaczyna się używać wanien i kadzi; od XV w. zaczynają się zrzeszać w cechach obsługujący ł. łaziebnicy, przyjmujący także jako balwierze i cyrulicy (puszczanie krwi, stawianie baniek); ł., choć służyły celom higienicznym, często przyczyniały się do roznoszenia chorób zakaźnych - to właśnie gł. tą drogą w średniowieczu roznosił się trąd; jeszcze kilkadziesiąt lat temu w wannie kąpała się bez zmiany wody kolejno cała rodzina mieszczańska, a na koniec służba.
JUGOSŁOWIAŃSKA SZTUKA, TERMY, KARAKALLI TERMY, KARAKALLA
- łaźnia, często odwiedzać łaźnię,...
- łaźnia, 1. „łazienka”;...
- ostra łaźnia, ‘ostre odpytywanie...