łaźnie publiczne w staroż. Rzymie, wznoszone też na terenie całego cesarstwa rzym.; zespół budowli, w którym najważniejszy był budynek łaziebny do kąpieli ciepłych (tepidarium), gorących (caldarium), suchych (sudatorium) i parowych, mieszczący także wielką salę kąpieli zimnych z basenem (frigidarium), szatnie, salę do wykonywania masaży i nacierania wonnymi olejkami; w kompleksie t. znajdowały się też sale gimnastyczne, boiska sportowe, biblioteki, teatry, portyki wypoczynkowe, ogrody, promenady spacerowe; t. były nie tylko miejscem zażywania kąpieli, ale także spotkań towarzyskich, rozrywki, załatwiania interesów. Najstarsze t. pochodzą z II w. p.n.e.; największe i najwspanialsze t. powstały w Rzymie w czasach cesarstwa: t. Domicjana (na 3 tys. osób), Karakalli, Dioklecjana, Konstantyna.
PIZA, APOLLODOROS Z DAMASZKU, RZYMU STAROŻYTNEGO SZTUKA, LILLEBONNE, LIBIJSKA SZTUKA
- termy, w staroż. Rzymie łaźnie...
- TERMY, (geol.)
- termy widmowe, wielkości odpowiadające...