jeden z najsłynniejszych obiektów sakralnych i najcenniejszych zabytków architektury bizantyjskiej w Europie; gł. kat. świątynia Wenecji; zbudowana 1063-94 na planie krzyża gr., którego skrzyżowanie i równe ramiona przykryto 5 kopułami; dł. 76 m, szer. transeptu 62 m, szer. fasady 52 m, wys. 43 m; nad wejściem gł. słynna rzeźba gr. - czwórka koni z pozłacanego brązu (IV-III w. p.n.e.), sprowadzona 1204 do Wenecji z Konstantynopola jako łup wojenny (obecnie kopia, oryginał w muzeum); wewnątrz bogata dekoracja rzeźbiarska, mozaiki, okładziny z kolorowych marmurów, kolumny (ponad 500 kolumn antycznych przywiezionych z różnych krajów), arcydzieła złotnictwa (m.in. Złoty Ołtarz zw. Pala d'Oro, zdobiony złotem, kamieniami szlachetnymi, barwnymi emaliami; w obecnym kształcie dzieło G.P. Boninsegny, 1342), rzeźby antyczne i bizantyjskie; cenne przedmioty kultowe w skarbcu; mozaiki, które pokrywają fasady, atrium, kopuły i wnętrze nadają bazylice orientalny wygląd, najstarsze z XI w., większość z XII-XIII w., poźniejsze wg projektów Belliniego, Tycjana, Pordenona, Lotta.
- Wenecja, (Venezia)
- WENECJA, Venezia
- MAREK EWANGELISTA, (I w.)