pozostałości zespołu pałacowo-obronnego, wzniesionego 37-15 p.n.e. przez Heroda Wielkiego na pustyni, w miejscu zwycięstwa nad Hasmonejczykami, w okolicach Betlejem (Izrael, palestyńska strefa autonomiczna). Całe założenie składało się z twierdzy na planie czterolistnej koniczyny, z wewnętrznym dziedzińcem, zajmującej szczyt wzgórza, ściętego w trakcie budowy i przypominającego wulkan oraz z okazałego pałacu zlokalizowanego u podnóża góry. W twierdzy mieściły się apartamenty mieszkalne i łaźnie; koło dolnego pałacu znajdowały się magazyny, hipodrom, cysterny na wodę. W czasie powstań żydowskich budowla służyła jako schronienie powstańcom i centrum administracyjne; w V w. łaźnie zamieniono na monastyr.