w architekturze ang. termin używany na określenie schyłkowej fazy gotyku (1485-1558) przypadającej na panowanie dyn. Tudorów; charakterystyczne cechy s.T. to stosowanie obniżonego łuku odcinkowego, zw. łukiem Tudorów (jako elementu konstrukcyjnego oraz dekoracyjnego) i charakterystycznych motywów ornamentalnych, np. róża Tudorów czy liść Tudorów (pionowy motyw ornamentalny w formie stylizowanych liści bluszczu); w s.T. występują już formy renesansowe.
- neogotyk, kierunek warchitekturze...
- ANGIELSKA SZTUKA, najstarsze zabytki pochodzą...
- ŁUK, łęk