na terenach Uzbekistanu znaleziono zabytki pochodzące z epoki mezolitu i neolitu; w okresie III w. p.n.e.-III w. n.e. rozwijała się architektura (miasta Samarkanda, Termez, Toprak Kale), rzeźba figuralna, malarstwo ścienne i rzemiosło artyst. We wczesnym średniowieczu powstawały pałace (pałac Warachszy, VI-VII w.); sztuka w tym okresie pozostawała pod wpływem antyku, sztuki indoirańskiej i chińskiej. Od początku VIII w., po najeździe Arabów, dominowała sztuka islamu; wybitne dzieła architektoniczne powstały w Bucharze i Samarkandzie; rozwijało się malarstwo miniaturowe, jego gł. ośrodkami były Buchara i Samarkanda. W XVII-XVIII w. nastąpił upadek architektury i sztuki; w XIX w. kontynuowano miejscowe tradycje budowlane; rozwijało się rzemiosło, zwł. wyrób kobierców; w 2. połowie XIX w. zaznaczyły się wpływy sztuki ros. W XX w., w czasach gdy Uzbekistan był republiką ZSRR, w architekturze łączono miejscowe tradycje z elementami socrealistycznymi i modernistycznymi; nastąpił rozwój urbanistyki, przebudowano niektóre miasta (np. Taszkent), założono nowe; duży przełom nastąpił w sztukach plastycznych, zaczęły się rozwijać nie znane tu dotąd: malarstwo sztalugowe, rzeźba figuralna i grafika; z artystów wyróżniają się: L.L. Bure, N.W. Kaszyna, U. Tansykbajew, L. Abdullajew, G. Ulko, W.A. Wołkow.