Maja M. (ur. 1925)
tancerka ros., wybitna następczyni Ułanowej; po utracie rodziców - konsula i aktorki filmowej, uznanych za "wrogów ludu" - ukończyła szkołę baletową w wieku 17 lat; od 1943 związana z moskiewskim Teatrem Wielkim (od 1947 primabalerina); tańczyła ok. 40 partii w balecie zarówno klasycznym (Czajkowski, Prokofiew, Strawiński), jak i współczesnym (Chaczaturian); podziwiana za doskonałość techniczną, świetne warunki zewnętrzne i talent aktorski, występowała na wielu scenach świata, m.in. w mediolańskiej La Scali, w Japonii, w Ameryce Płd.; współpracowała z Béjartem i Rolandem Petitem oraz Teatro dell'Opera w Rzymie; Léger uwiecznił jej wizerunek w mozaice; Wozniesienski w literaturze pięknej; 1959 tytuł ludowej artystki ZSRR, 1964 laureatka Nagrody Leninowskiej, 1985 odznaczona orderem Bohatera Pracy Socjalistycznej; na emeryturze zajęła się reżyserią i choreografią baletów do muzyki swego męża, kompozytora Rodiona K. Szczedrina w dyskusyjnych inscenizacjach utworów Tołstoja, Turgieniewa, Czechowa i in.