instrument z grupy chordofonów szarpanych, podobny do małej lutni; korpus rezonansowy wypukły, płyta rezonansowa płaska z owalnym otworem rezonansowym; szyjka krótka, z metalowymi progami na podstrunnicy, zakończona odgiętą do tyłu deską kołkową; 4 pary stalowych strun strojonych w g - d1 - a1 - e2; ten typ m., zw. neapolitańskim, wykształcił się ok. 1700 we Włoszech z renesansowej mandoli; pod koniec XVIII m. stała się popularna w całej Europie, gł. jako instrument amatorski; obecnie m. buduje się w wersji uproszczonej, z niezbyt wypukłym dnem korpusu, z boczkami i długą podstrunnicą; często tworzy się zespoły grające na m., gł. składające się z młodych muzyków (szkolne); m. nie ma zastosowania w orkiestracji symfonicznej; jej brzmienie nadaje utworom specyficzny "włoski" koloryt (W.A. Mozart Don Giovanni, G. Mahler VIII Symfonia).
- mandolina, „ocena niedostateczna;...
- kino – gitara – mandolino, ‘pozdrowienie’
- CHORDOFONY, w systematyce instrumentów...