(muz. 1)
w ludowej m.i. dominują pieśni i tańce; charakterystyczną samodzielną formą instrumentalną jest tzw. slow air. Instrumentarium i repertuar powstały gł. w pocz. XVIII w. W repertuarze wokalnym współistnieją ze sobą pieśni w języku gaelic oraz w jęz. ang.; wyraźna jest także przewaga form lirycznych nad epickimi. Pieśni angielskie są zarówno oryginalne, jak przejęte z Wysp Brytyjskich; pieśni w języku gaelic, powolne, o swobodnym rytmie (tzw. styl sean-nós singing) być może - jak sądzą niektórzy badacze - mają pochodzenie arabskie. Dzisiejszy repertuar to gł. tańce (jig, reel i nieco wolniejszy hornpipe; w rejonach płd.-wsch. polka). Charakterystyczne dla instrumentarium są dudy (miechowe: uillean pipes i o zadęciu ustnym: bagpipes), skrzypce, gwizdki, akordeon i harfa (związana z kręgami arystokracji celtyckiej, której historia jest w pewnym sensie odbiciem historii Irlandii). Odrodzenie ludowej m.i.- pierwotnie wiejskiej - nastąpiło w XX w.; jednocześnie zaszły zmiany w jej repertuarze i instrumentarium (pojawienie się np. banjo, buzuki, gitary, mandoliny, bębnów jednomembranowych); profesjonalnymi grupami wykonawczymi są m.in.: Chieftains, Pnaxty, De Danann; popularność ludowe melodie irlandzkie zdobyły także dzięki działalności kompozytorskiej i kolekcjonerskiej S. O'Riady.
- IRLANDZKA MUZYKA, (muz. 2)
- ISLANDZKA MUZYKA LUDOWA, zachowała wiele cech...
- THEM, irlandzki zespół rockowy...