instrument muz. z grupy chordofonów szarpanych; korpus wypukły, podobny do połówki migdała, przykryty płaską płytą rezonansową z okrągłym otworem zamkniętym rozetą; szyjka dość krótka, zakończona mocno wygiętą do tyłu główką z kołkami naciągowymi (współcześnie budowane l. mają metalowe progi i lekko wygiętą główkę); struny (6-16) strojone w terckwartach (niektóre podwójne) zaczepione są w listwie metalowej przymocowanej do płyty rezonansowej; grający szarpie struny palcami lub plektronem, skracając je poprzez przyciskanie do progów (4-11); l. ma pochodzenie arabskie i pojawiła się w Europie w średniowieczu, szybko zyskując popularność jako instrument solowy i akompaniujący; od poł. XVII w. stopniowo wypierana przez mandolinę i gitarę; obecnie używana do wykonywania muzyki dawnej; w XVI i XVII w. budowano l. przeznaczone do realizacji generałbasu w kapelach; miały one inną konstrukcję (m.in. struny burdonowe); nazywano je arcylutniami.
LUTNIA
Instrumenty muzyczne
KAMERTON, LUTNIOWA MUZYKA, JAKUB POLAK, LYRA, DOWLAND John, KLABON, DŁUGORAJ Wojciech, LYR, LUTNICTWO, BÉSARD Jean-Baptiste