elektroniczny instrument muz. lub urządzenie do wytwarzania i przekształcania dźwięków, pozwalające na niezależne zmiany parametrów dźwięku - wysokości, barwy, formy dynamicznej; wyróżnia się syntezatory analogowe (Moog, Ketoff, EMS) oraz cyfrowe (Yamaha, Korg, Casio); pierwsze s. pojawiły się w połowie lat 50. w USA i ZSRR jako duże i drogie urządzenia lampowe; wprowadzenie obwodów scalonych w połowie lat 70. umożliwiło budowę s. wielogłosowych, zapamiętujących rejestry barwowe (Roland, Emu); na początku lat 80. wprowadzono mikroprocesory umożliwiające automatyczną syntezę dźwięku, zapamiętywanie jego wszystkich parametrów i zapisywanie danych na nośnikach magnetycznych (taśma ścieralna, dyskietka); s. cyfrowe pojawiły się masowo na rynku w końcu lat 80.; wykorzystywano w nich syntezę dźwięku metodą FM; wtedy też pojawiły się tzw. samplery (pozwalające grać dowolnymi dźwiękami wprowadzanymi z zewnątrz, np. z płyty analogowej) oraz automaty perkusyjne; istotnym przełomem stało się wprowadzenie systemu MIDI, pozwalającego łączyć ze sobą instrumenty sterowane z jednej klawiatury, co daje w efekcie brzmienie orkiestralne.
- syntezator, (synthesiz er)
- syntezator mowy, (speech synthesiz er)...
- Yamaha, koncern japonski, m.in.(...)