najstarszym zabytkiem piśmiennictwa jest XIII-wieczna kronika Henryka Łotysza Origines Livoniae; pierwsze książki drukowane w j.e. były fragmentami katechizmu kat. (1517) i luterańskiego (1535); do poł. XIX w. gł. legendy i pieśni ludowe, zebrane przez folklorystę F.R. Fählmanna pt. Kalevipoeg i uzupełnione przez F.R. Kreutzwalda (1861), spisane w formie eposu narodowego; gł. przedstawiciele realizmu krytycznego: E. Vilde, A. Kitzberg, E.S. Peterson, J. Liiv; 1868 pierwszy teatr estoński; 1872 Estońskie Towarzystwo Literackie; 1905-07 ruch młodoestoński reprezentowany przez G. Suitsa, M. Under, J. Oksa z kręgu pisarzy Siuru (Niebieski Ptak); w okresie międzywojennym rozwój prozy, m.in. A. Tammsaary, J. Sepeur, H. Visnapuu, A. Kivikas, A. Melk; po utracie niepodległości nurt socrealizmu.
- ESTOŃSKI JĘZYK, należy do bałtycko-fińskiej...
- ŁOTEWSKA LITERATURA, literatura wywodząca...
- KREUTZWALD, Friedrich Reinhold (1803-82)...